کتاب «پدیدارشناسی فاطمه در قرآن، روایات و هنر» از منظر پدیدارشناسی به بررسی شخصیت قدسی بانوی اسلام در ۹ فصل پرداخته است.
زن در اسلام، زندگی خاتون، وداع علی با فاطمه، فاطمه در قرآن سیره فاطمه، موانست فاطمه با قرآن، سخنان فاطمه، تجلی فاطمه در خوشنویسی اسلامی، فاطمه در ادبیات عرفانی، فاطمه در ادبیات فارسی.
حضرت فاطمه(س) عارفی سیاستمدار بود. او در دوران حیات ناسوتیش، جسمش در ناسوت و روحش در ملکوت بود.
او نماد کامل وحدت و تعامل سازنده عقل و وحی، عاطفه و قلب بود.
حضرت زهرا(س)در معامله با حضرت حق، اهل مجاهده، ریاضت، زهد و ورع، تهجد، توکل، صبر، مراقبه، ذکر و فکر و عمل وَ در معامله با مردم دارای حُسناخلاق، سخا، حلم، تواضع، بخشنده، مهر و صفا بود.
در ارتباط با جامعه اهل فتوت و جوانمردی، حامی حقوق مظلومین، فقرا و غریبان بود.
سرور زنان دو عالم در مقابل فقرا متواضع و در مقابل حاکمان متکبر بود.
هیچگاه مدح حاکمان را نگفت و همواره آنها را دعوت به حق و حقیقت کرد.
او در بزرگترین فتنه جهان، قهرمانانه در مقابل دیکتاتوری مذهبی و اشرافیت اقتصادی ایستاد، از حق دفاع کرد و جان خود را در راه حقیقت قربانی کرد.
او مهمترین قدیسه شهید تاریخ غمبار زمین است. او قرآن مُتُجَسِد است.
او اولین شهید تحکیم و تثبیت امامت حق و عدل در تاریخ اسلام است.
نسبت عرفان و سیاست در منظومه فکری حضرت زهرا(س) حائز اهمیت فراوان است.
سیاست در طریقت فاطمه(س) هدف نیست؛ بلکه ابزاری است برای ساختن جامعه توحیدی، جامعه انسانی مبتنی بر فطرت انسانی، بهشتی بر روی زمین برای رفتن به بهشت برین، جامعه ای دارای اخلاق جوانمردی و معنویت مبتنی بر عدالت و قسط اجتماعی.
در طریقت فاطمی معنویت و اخلاق زیربنای سیاست است. سیاست بدون معنویت؛ دنیازدگی و الیناسیون وجودی به همراه دارد.
عالِم بدون معنویت ؛ ابزار دست سیاستمداران و اصحاب قدرت میشود.
سیاستمدارانِ مدعی دین که نشانی از معنویت و اسلام رحمانی در خود ندارند، مزوّرانه دین را در خدمت منافع سیاسی و دنیوی خویش به کار میگیرند.
زندگی فاطمه برای انسان امروز حامل این پیام است که جمع بین دین، اخلاق، قدرت، جوانمردی، عفاف و فعالیت اجتماعی، سیاست و عدالت ممکن است.
تجمیع همه فضایل حوزه های مذکور به صورت یکجا در فاطمه است که فاطمه را فاطمه کرده است و تا ابد او را الگوی متعالی انسان سالم نموده است.
در این کتاب با ارائه فرازهایی از زندگی پر افتخار فاطمه(س) نشان داده میشود که برخلاف دیدگاه مرتجعین، زن در اسلام نقش مهم در حیات اجتماعی فرهنگ و تمدن اسلامی دارد.
