مهر تابان؛ بسم الله الرحمن الرحیم

«بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ - هست کلید در گنج حکیم»

«بسم الله الرحمن الرحیم» از جهت معنا شناسی (سمانتیک) در رابطه معنایی با توحید الهی، مِهر الهی، خلقت، هستی، معاد و نام های نیکوی خدا است.

بسم الله الرحمن الرحیم، معنای مرکزی قرآن است.

با توجه به جهت معنی شناسی آن، جهان انعکاس مِهر خدا است و همه اجزا و ارکان کاینات بسوی خدا حرکت می نمایند.

خدای یگانه، آفریدگار، پروردگار، مالک، معبود و فرمانروای مهربان جهان است.

او با مِهر جهان را خلق نموده است و با همه مردم به عنوان مخلوقاتش فارغ از پسوندهای ایمانی، ملیتی و نژادی با رحمانیت برخوردار می نماید.

اما با خدا پرستان رابطه ویژه وجودی و عشقی دارد. عاشقان او را دوست دارند و او نیز آنها را دوست دارد.

خدای یگانه، علت فاعلی، علت مبقیه و علت فاعلی جهان است.

او از رگ گردن به ما نزدیکتر است و به هر کجا که نظر کنیم او را می بینیم.

جهان مظهر زیبا و با شکوه وجه «جمال و جلالِ» خدای حکیم و قادر است.

تو مگو ما را بدان شه بار نیست – با کریمان کارها دشوار نیست.

فهرست مطالب

طلیعه

شان و فضیلت بِسـمِ الله

ذکر فاطمی بِسـمِ الله

معانی لغات بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ

تحلیل بِسـمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ

احکام آیه: «بِسـمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ»

آرای مفسران

تاویل «بسم الله»

الله

تفسیر روایی «بسم الله»

بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ در شعر عرفانی فارسی

حکیم نظامی

فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری

مولانا جلال الدین محمد مولوی

شیخ محمود شبستری

نورالدین عبدالرحمن جامی

تجلی «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ» در خوش نویسی

فرجام سخن

منـابع

نمایـه

آثار مولف